യാത്ര പറച്ചിലുകള്‍ക്കൊടുവില്‍
പകലു തേടിയിറങ്ങിയവനെ
വഴി ചതിച്ചു!
ഓര്‍മകളില്‍ മങ്ങിക്കണ്ട
വീഥിയുടെ കരങ്ങള്‍
ഏതോ സൂര്യന്റെ പകലുകളിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നു..
ഏതു സൂര്യന്‍?
കിനാവിന്റെ പഴഞ്ചന്‍ സഞ്ചിയില്‍
അവന്‍ പരതിനോക്കി
ഒരുപാട് വെളിച്ചം കണ്ടു,
നന്മയുടെ സൂര്യോദയങ്ങള്‍ കാട്ടിത്തന്ന
അച്ഛന്‍ ,
അറിവിന്റെ ദൈവദീപ്തമായ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നുതന്ന
അദ്ധ്യാപകന്‍ ,
പ്രാണന്റെ അമ്മിഞ്ഞ പകര്‍ന്ന് ആത്മാവിന്റെ പ്രകാശമായിതീര്‍ന്ന
അമ്മ ,
ഇവയില്‍ എവിടെയാണ് സൂര്യന്‍??
വീഥിയുടെ നീണ്ട കരങ്ങളെല്ലാം
ഒരേ പകലിലേക്ക് തന്നെയാകുമോ വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നത്?
അവന്‍ യാത്ര തുടര്‍ന്നു ,
വഴി ,
ഇരുളും വെളിച്ചവും
കാലം,
നരയും വിവേകവും
അവനു സമ്മാനിച്ചു.
യാത്രയുടെ അവസാന പടവുകളില്‍
അവനറിഞ്ഞു
വഴി ചതിച്ചിട്ടില്ല!
വന്നടുത്തത് സൂര്യനിലേക്കു തന്നെയാണ്
ആത്മാവിന്റെ പകലിലേക്ക് ,
സ്വപ്നങ്ങളുടെ സൃഷ്ടാവിലേക്ക് ,
അച്ഛന്‍ കാട്ടിത്തന്ന
അമ്മ താലോലിച്ച
വീഥികള്‍ വിരല്‍ ചൂണ്ടിയ
എന്നിലെ എന്നിലേക്ക്‌!
